به گزارش پایگاه خبری «عصر نمایشگاه» مشروح این مقاله به شرح زیر می باشد.
داده‌ها: داده‌های بزرگ، داده‌های کوچک؛ ما همیشه درباره اطلاعات و داده‌ها می‌شنویم و می‌خوانیم. همه اهالی صنعت نمایشگاهی به خوبی می‌دانند که داده‌ها چه قدرتی را می‌توانند به رویدادهای زنده تزریق کنند. سال‌هاست که صحبت درباره داده‌ها ادامه دارد. اما با وجود دانشی که ما امروز داریم، شکاف بزرگی بین آنچه که متخصصان رویداد هنگام جمع‌آوری داده‌ها می‌دانند که نیاز دارند و توانایی کسب بینش از داده‌ها وجود دارد؛ داده‌هایی که بتوانند آنها را به تجربیاتی تبدیل کنند تا رویدادهای زنده را تقویت کند.
شاید بخشی از آن به دلیل اکراه صاحبان صنعت در تقویت رویدادهای خود باشد. با این حال، من معتقدم دلیل عمده پراکندگی داده‌ها، فقدان آموزش در صنعت در رابطه با سیستم عامل‌های مناسب اطلاعات و فرآیند یکپارچه‌سازی آنهاست، به طوری که اطلاعات و داده‌های به دست آمده تمام و کمال مورد استفاده قرار نمی‌گیرند.
متخصصان رویدادی که دانش کافی دارند، اغلب از روند یکپارچه‌سازی حیاتی طیف گسترده‌ای از داده‌ها و اطلاعات غفلت می‌کنند، تا شناسه کامل‌تری از شرکت‌کنندگان ایجاد کنند.
در حالی که بین سازمان‌دهندگان مرسوم است که اطلاعات کامل شرکت‌کنندگان را جمع‌آوری کنند، اما اغلب آنها داده‌های دیگر، مخصوصا علاقه شرکت‌کنندگان به محصول و خدمات، سطح تصمیم‌گیری، موضوعات جلسات آموزشی و شرایط رسانه‌های اجتماعی را جویا نمی‌شوند.
در این میان سوالی مطرح می‌شود؛ آیا سازمان‌دهندگان رویداد فاقد تکنولوژی و ظرفیت ثبت‌نام برای ضبط اطلاعات مهم هستند یا اینکه فقط نیاز به داده‌ها را درک نمی‌کنند؟ ندانستن ارزش نیاز به این داده‌ها خطایی جدی است که مانند مسئله سیستم عامل‌های فناوری، می‌تواند به فقدان آموزش مربوط باشد.
در کل، جمع‌آوری داده‌های بیشتر و یکپارچه‌سازی اطلاعات به دست آمده از ارتباط مجازی شرکت‌کننده با حضور فیزیکی او قبل، در طولِ و پس از رویداد به دلایل بسیاری ارزشمند است.
اینجا لیست کوتاهی آورده‌ام:
• پیام‌های شخصی، پیشنهادهای ویژه و ارتباطات
• برنامه‌نویسی محتوای آموزشی پیشرفته
• تقویت ارتباط دو‌طرفه با شرکت‌کنندگان
• ارائه داده‌ها و بینش‌های بیشتر برای بخش‌های بازاریابی و فروش
• ارزش بیشتر برای شرکا‌، حامیان و غرفه‌داران
• پیگیری بهتر عملکرد رویداد و بازگشت سرمایه
• ارائه خدمات کامل‌تر قبل، در طولِ و پس از رویداد
 یکی از نگرانی‌هایی که سازمان‌دهندگان رویداد اغلب به آن اشاره می‌کنند، این است که آیا اطلاعات زیادی از شرکت‌کنندگان می‌خواهند یا خیر. آیا خیلی تحمیل‌گرانه به نظر می‌رسند؟ آیا این روشی مداخله‌گرایانه و از روی مزاحمت است؟
چرا این سوال را به نحو دیگری مطرح نمی‌کنیم؛ آنها مایل هستند تا چه حد اطلاعات از تجربه شخصی خود ارائه دهند؟ تحقیقات اخیر موسسات Event Marketer و Cvent نشان داده است که درصد بالایی از شرکت‌کنندگان مایل هستند در صورتی که قرار است تجربه کلی آنها ارتقا پیدا کند، اطلاعات بیشتری را به اشتراک بگذارند.
آیا اکنون بهترین زمان برای پرکردن این شکاف نیست؟

نویسنده: نیکولا مک دونالد

منبع: Exhibition News