به گزارش پایگاه خبری«عصر نمایشگاه » به نقل از سایت نمایشگاه شهر آفتاب ،زمانیکه به بازاریابی رو در رو می پردازید، به این مسئله فکر کنید که ژست نادرستی گرفته اید، لباس نامناسبی به تن دارید و یا حتی در ابتدا با شخص نادرستی سلام و احوال پرسی کرده اید ، همگی باعث میشود قبل از اینکه بخواهید کارتان را با عبارتی همچون ” تفاوت های فرهنگی” توجیه کنید؛ یک فرصت مناسب تجاری را ازدست بدهید. بنابراین برای رهایی از چنین مشکلاتی نکاتی کلیدی از فرهنگ کشور های دیگر در دیدارهای تجاری نمایشگاهی در اختیارتان می‌گذاریم تا ارتباطی پیروز در این عرصه داشته باشید. این نکات مربوط به 11 کشور جهان است که رویداد های نمایشگاهی در آنان از اهمیت بالایی برخوردارند.

کانادا
مکالمه: در دیدارهای تجاری به یک باره سر اصل مطلب نروید. باید ابتدا موضوع دیگری را برای شروع ارتباط اتخاذ کنید. هر قرارا ملاقاتی باید با جندین مکالمه ی کوتاه آغاز شود. از مباحث بحث بر انگیز همچون بحث های سیاسی ، مذهبی، و یا شوخی هایی که ممکن است با فرهنگ کانادایی مغایرت داشته باشد خودداری کنید. در عوض به موضوعاتی بی‌حاشیه از قبیل آب‌وهوا، محل اقامت خود و یا گفتگوهایی تکمیلی درباره شهر میزبان نمایشگاه بپردازید.

پوشش: پوشش رسمی کار و تجارت به سبک آمریکایی برای جلسات در کانادا و جلساتی با شرکت‌کننده‌های کانادایی مناسب است. هر اتفاقی که در مناطق اقتصادی شهر‌های بزرگ کانادا –مانند خیابان Bay Street تورونتو- رخ می‌دهد مستلزم پوششی رسمی‌تر مانند کت و شلوار و کراوات است. در هر جای دیگری پیراهن با دکمه‌های بسته با شلوار فاستونی و یا حتی شلوار جین معمولاً برای جلسات کاری مناسب است.

تشریفات: ممکن است در موقع ملاقات تجاری به دلیل تفاوت لهجه متوجه حرف های شخص مقابل نشوید بدین منظور هرگز به طور مستقیم حرف وی را قطع نکنید. به جای جلب توجه به این مسئله که شیوه بیانش را متوجه نمی‌شوید، از میهمان بخواهید که در صورت تمایل صبحت خود را تکرار کند. تجارت به سبک کانادایی اغلب نسبت به همتایان آمریکایی آمیخته از فرهنگ‌های بسیار است. در شرکت‌های مستقر در تورونتو، مونترال و ونکوور، علاوه بر انگلیسی، به زبان‌های فرانسوی و چندین زبان آسیایی گفتگو می‌شود.

صرف غذا: جلسات تجاری معمولاً تاحد مشخصی پذیرایی خواهند داشت، که عمدتاً متشکل از آبمیوه و میان‌وعده‌های سبک است. اما پیش از صرف غذا تا زمانی که میزبان شما را به خوردن دعوت نکرده است دست نگه دارید.

مکزیک
معرفی و آشنایی: برای دست دادن اول خانم‌ها باید پیشقدم شوند؛ این رفتار نسبت به سبک جسورانه آمریکایی شکل لطیف‌تری دارد. با فشار دست میهمان خود هماهنگ باشید، زیرا چیره شدن بر روش دست دادن فرد مقابل نشانه‌ای از سلطه خواهد بود. اگر هم آقایان و هم خانم‌ها در مقابل شما با بوسه‌ای مختصر روی گونه احوالپرسی کردند تعجب نکنید.

وقت شناسی: در بسیاری از کشورهای آمریکای لاتین به وقت شناسی بسیار اهمیت داده می‌شود، و مکزیک نیز از این قاعده مستثنی نیست. جلسات اغلب 10 تا 15 دقیقه پس از زمان تعیین شده شروع خواهند شد.

میزبان‌های شما ممکن است با خونگرمی شما را دوست خطاب کنند، یا لطیفه‌هایی مؤدبانه درباره شما عنوان کنند. در اینجا لبخندی آسوده بسیار کارامد خواهد بود. ابتدا میهمان یا میزبان خود را با Señor (آقا) یا Señora (خانم) خطاب کنید، اما در صورتی که از شما خواسته شد با نام کوچک صدا بزنید بر طبق آن عمل کنید.

زبان بدن: دستان خود را دور از ران‌های خود نگه دارید، زیرا این وضعیت به عنوان نشانه عصبانیت تلقی خواهد شد. مردم مکزیک هنگام صحبت، به شما نزدیک‌تر از آنچه که عادت دارید می‌ایستند، و گفتگوی گرم و هیجانی با لمس بازو یا شانه تقویت می‌شود.

مکالمه: مردم مکزیک اغلب از اخبار سیاسی آمریکا مطلع هستند و از ارائه نظرات خود در این‌باره واهمه‌ای ندارند. بهتر است با عنوان نظر خود سعی در آشفتن وضعیت نداشته باشید. در عوض، خیلی ساده با اخباری که رخ داده است موافقت کنید. همچنین از «آمریکایی» خطاب کردن خود و دیگر ساکنان ایالات متحده اجتناب کنید. خارج از مرزهای کشور ما این اصطلاح برای توصیف تمامی افرادی به کار می‌رود که در کشورهای آمریکای شمالی یا جنوبی ساکن هستند. بنابراین اینکه خود را امریکایی خطاب کنید بدینصورت برداشت خواهد شد که مردم مکزیک آمریکایی نیستند.

برزیل
مکالمه: بسیاری از مردم برزیل زبان انگلیسی می‌دانند و اغلب از فرصتی برای تمرین مهارت‌های خود استقبال می‌کنند. اما به یاد داشته باشید که مردم برزیل به عنوان زبان اصلی به پرتغالی صحبت می‌کنند و نه اسپانیایی؛ سعی برای صحبت به زبان اسپانیایی با فردی برزیلی توهینی زشت قلمداد خواهد شد.
صرف غذا:
مردم برزیل حتی حین صرف شام کاری، عادت به نوشیدن آبجو دارند. و البته ترجیح می‌دهند نوشیدنی الکلی خود را به صورت «estupidamente gelada» یا عملاً در سردترین حالت ممکن صرف کنند. همچنین بطری‌های بزرگ یک بار بر سر میز آورده می‌شوند و نوشیدنی برای اینکه در سریع‌ترین حالت ممکن و اغلب به صورت شات نوشیده شود، در استکان‌های کوچک ریخته خواهد شد. اگر میهمان شما نوشیدنی بیشتری سفارش می‌دهد، ادامه‌ی صرف نوشیدنی مؤدبانه قلمداد می‌شود.

تشریفات: جلسات کاری اغلب از بحث اصلی دور خواهند شد و گریزی به زندگی شخصی شرکت‌کنندگان نیز خواهد داشت.

زبان بدن: مانند بسیاری از دیگر کشورها، ژست آمریکایی برای کلمه «OK» دارای معنای متفاوت در برزیل است و بنابراین باید از آن اجتناب شود. از سوی دیگر، بالابردن انگشت شست، قابل قبول است.

معرفی و آشنایی: دست دادن برزیلی‌ها معمولاً به همان شدت افراد خارج از ایالات متحده اما طولانی‌تر است. دست خود را زودتر از حد معمول همیشه عقب نکشید.

وقت‌شناسی: در کشوری که دارای شهرهایی بین‌المللی مانند سائوپائولو، ریو دوژانیرو و برازیلیا است، وقت‌شناسی مسئله‌ای حیاتی خواهد بود. اما در شهرهای کوچک‌تر تأخیر پذیرفته شده است.

بریتانیا
وقت شناسی: برای تقویت بازدهی، اغلب شرکت‌های بریتانیایی قوانین و مقرراتی برای جلسات وضع کرده‌اند. این قوانین عوامل مختلفی از محدودیت جلسات به ساعات معینی از روز تا تنها برگزاری جلسات در اتاق‌های بدون صندلی برای خلاصه نمودن گردهم‌آیی تاحد معقول را دربرمی‌گیرد.

پوشش: به شکل عجیبی، اگرچه آقایان می توانند همان کت‌وشلوار تیره‌ای که برای جلسات در ایالات متحده می‌پوشند را استفاده کنند، حین کار در بریتانیا استثنای خاصی در زمینه پوشش وجود دارد: از کراوات‌های راه‌راه پرهیز شود، زیرا رنگ‎ها و الگوهای منحصربه‌فرد نشانگر غرور و تعصب ملی، رقابت شدید هستند و یا حتی ممکن است توهین‌آمیز قلمداد شوند.

معرفی و آشنایی: دست دادن در بریتانیا باید با لمس آرام همراه باشد، درحالی که تماس چشمی نیز تا حداقل میزان ممکن حفظ شود. دست دادن با فردی در لندن گاهی ممکن است بدینصورت تلقی شود که فرد به سختی آن را تحمل می‌کند، حتی اگر به عنوان بخشی از پروسه‌ی آشنایی ضروری باشد.
صرف غذا: هنگام صرف غذا با همتایان و مشتریان بریتانیایی یا جلسات غیر رسمی بین همکاران در رستوران‌ها یا حتی غذاخوری‌هایی که رفت‌وآمد منظم در آنجا صورت می‌گیرد، تجارت موضوعی کاملاً مناسب برای گفتگو است.

مکالمه: مردم در بریتانیا به شکل حریم خصوصی خود را حفظ می‌کنند – لب‌های بالا سفت و وضعیت بدنی چنینی- و از صحبت درباره زندگی شخصی خود نیز اجتناب می‌کند. بنابراین سعی در کاوش در زندگی شخصی میهمان خود نداشته باشید. مردم بریتانیا مجموعاً هیچ تمایلی برای به اشتراک گذاشتن اطلاعات شخصی یا صرف انرژی برای گفتگوی مختصر ندارند.

فرانسه
مقدمه: دست دادن معمولاً شدت کمتری دارد و لمس دستان در فرانسه نسبت به ایالات متحده کوتاه‌تر است. باید حین دست دادن با هر فردی در اتاق تماس چشمی حفظ شود. بوسه ناپسند فرانسوی روی هر دو گونه در روابط تجاری با قدمت طولانی تنها یک بار انجام می‌شود و نباید از سوی فرد ملاقات‌کننده صورت گیرد. و اگر در نهایت بوسه‌ای دریافت کردید، در راستای گونه و البته در هوا انجام خواهد شد.

مکالمه: فرانسوی‌ها برای زبان خود احترام بسیاری قائل هستند و افراد خارجی را که زمان و تلاشی برای صحبت به زبان آنها صرف می‌کنند نیز ارزشمند می‌دانند. در نتیجه، گویشوران فرانسوی انتظار ارائه سطحی از صمیمیت حرفه‌ای را دارند که پیوندهای یک رابطه تجاری را بتواند تقویت کند. اگر به زبان فرانسوی صحبت نمی‌کنید، برای اینکه قادر به این کار نیستید خود عذرخواهی کنید.

پوشش: انتخاب لباس برای جلسات کاری در فرانسه می‌تواند وحشت‌آور باشد، چراکه کیفیت پوشاک نشانگر وضعیت و طبقه‌ی فرد قلمداد خواهد شد. آقایان هرگز نباید کراوات خود را شل کنند یا کت خود را در بیاورند، تنها مگر اینکه به این کار دعوت شوند؛ خانم‌ها نیز برحسب کیفیت کفش‌هایشان قضاوت خواهند دش. دعوت به جلسات غیررسمی نیز مستلزم پوشش کت‌وشلوار و کراوات است، درحالی که در دیگر رویدادها مانند جشن رسمی به صرف شام، باید لباس رسمی مردانه یا لباس شب پوشیده شود.

عناوین: هرکسی را با توجه به عنوان شغلی و نام خانوادگی آنها خطاب کنید، مگر اینکه غیر از این از شما خواسته شود. اگر عنوان حرفه‌ای فرد مشخص نیست از «monsieur» (آقا) یا «madame» (خانم) استفاده کنید.

صرف غذا: در فرانسه در تمام مدت صرف غذا چاقو باید در دست راست نگه داشته شود، درحالی که از دست چپ برای برداشتن چنگال تنها هنگامی استفاده می‌شود که آماده‌ی برداشتن یک لقمه از غذا هستید.

آلمان
تشریفات: عناوین در آلمان دارای اهمیت هستند، و هر فرد باید با عنوان حرفه‌ای خود یا سمت و نام خانوادگی خطاب شود.
زبان بدن: دستان خود را در جیب نگه ندارید، چراکه این کار نشانگر طبقه اجتماعی پایین یا نامرتبی است.

معرفی و آشنایی: اگر اپرا قصد دیدار از آلمان را داشته باشد، به حتم اینگونه اظهار خواهد کرد که، «به شما دست داده می‌شود! و شما دست می‌دهید! همه دست خواهند داد!» تمامی افرادی که در اتاق حاضر هستند، از مدیر گرفته تا خانم نامه‌رسان یا حتی هر کودکی که شاید در جلسه باشد باید به طور سریع و محکم به هم دست بدهند. همچنین استفاده از اصطلاح «Guten tag» (روزبخیر) یا «Guten abend» (عصربخیر) نشانگر ادب است.

پوشش: از رنگ‌های روشن و جسورانه باید اجتناب شود. لباس را محتاطانه از میان کت‌وشلوارهایی یا پیراهن‌هایی متناسب با شکل بدن انتخاب کنید که ممکن است در ایالات متحده بپوشید. جوراب‌ها باید ساده، تیره و بدون طرح یا لوگو باشند.

مکالمه: صحبت خود را حداقل در ابتدا به عالی‌رتبه‌ترین فرد در اتاق حین جلسه معطوف کنید. پذیرای صحبت و خطاب هر فرد دیگری باشید که ابتدا توسط رهبر تیم خود فراخوانده می‌شود.

وقت‌شناسی: وقت‌شناسی در آلمان از اهمیت بسزایی برخوردار است. برای تمامی جلسات سر وقت حاضر شوید. تنها دو یا سه دقیقه دیر رسیدن می‌تواند برای مدیر آلمانی توهین‌آمیز باشد، به خصوص اگر شما سمتی پایین‌رتبه‌تر داشته باشید.

امارات متحده عربی
پوشش: در بسیاری از کشورهای خاورمیانه، از خانم‌ها انتظار می‌رود پوششی بسیار محتاطانه داشته باشند که نمایانگر کمترین میزان از پوست آنها باشد. حداقل، خانم‌های تاجر و ملاقات‌کننده آمریکایی باید از لباسی استفاده کنند که شانه‌های آنها را بپوشاند و تا زانوی آنها باشد.

معرفی و آشنایی: دست دادن نسبت به دیگر کشورها خارج از ایالات طولانی‌تر خواهد بود و باید از سوی بالارتبه‌ترین فرد در اتاق تا پایین‌رتبه ‌ترین فرد انجام شود. پس از گفتن نام خود، از عبارت «السلام علیکم» استفاده کنید که به معنای سلام بر شما است.

تشریفات: مردم عرب عموما یکدیگر را با عناوین محترمانه و نام کوچک صدا می‌زنند. بالارتبه‌ترین شخص را با عنوان شیخ یا شیخه که به معنای رئیس است، و دیگر افراد حاضر در اتاق را با عنوان سید یا سیده –خانم و آقا- همراه با نام کوچکشان خطاب کنید. به همین صورت، اگر شما را برای مثال، خانم لیزا یا آقای کن خطاب کردند، آنها را اصلاح نکنید.

مکالمه: تجارت در بزرگترین شهر‎های امارات مانند دبی و ابوظبی زمان‌بر است. جلسات اولیه به هدف صحبت تجاری برگزار نمی‎شوند. در عوض، طرفین برای آشنایی با یکدیگر و نظرات، نشان دادن شخصیت و نگرش‌های خود ملاقات می‌کنند. و باید بدانید که توافق کلامی نیز تاحدی دوام خواهد داشت که گویی روی سنگ حک شده است.

زبان بدن: تمامی تعاملات عمومی شما با دستانتان باید با دست راست انجام شود، چه در حال تحویل نامه ای هستید، چه دست می‌دهید و چه در رستوران چنگال به دست دارید. دست چپ ناپاک تصور می‌شود.

صرف غذا: استفاده از الکل در برخی از هتل‌ها و رستوران‌های دارای سبک غربی قانونی، اما در بخش عمده‌ی این کشور ممنوع است. در جلسات با فضای تجاری یا در جلسات به صرف شام به ندرت مشروب به شما عرضه خواهد شد، و سفارش آن در چنین جلساتی توصیه نمی‌شود.

هند
وقت‌شناسی: یکی از بزرگترین موانع فرهنگی آمریکایی‌ها در هند، رابطه‌ی این ملت با زمان است. مردم هند معمولاً از «10 دقیقه» برای بیان نیم ساعت زمان استفاده می‌کنند و پنج دقیقه دیرکردن به راحتی می‌تواند به معنای سه یا چهار برابر این زمان باشد. مسافرین تجاری از ایالات متحده باید سعی در به موقع رسیدن به جلسات داشته باشند، اما درصورت عدم اجرای برنامه پس از زمان مشخص شده‌ی جلسه نارضایتی خود را در ظاهر ابراز نکنند.

معرفی و آشنایی: اگرچه بیش از پیش از تاجران غربی انتظار می‎رود که خود را با محکم دست دادن معرفی کنند، احوالپرسی قدیمی با بیان کلمه «ناماسته» هنوز در هند رواج گسترده دارد. برای چنین نوعی از احوالپرسی، دستان خود را باهمدیگر در مقابل سینه‌ی خود قرار دهید، به صورتی که گویی درحال عبادت هستید و کمی خم شوید. به جای آن، بیان کلمه «ناماسته» با صدای بلند به همان معنای احوالپرسی خواهد بود.

تشریفات: عبارت «لطفاً» و «ممنونم» عموماً در فرهنگ هندی جایی ندارند، و استفاده شما از آنها موجب اضطراب و محظوریت میهمان یا میزبان شما خواهد شد. پس به جای تشکر از کسی برای پذیرفتن شما در دفتر خود یا دعوت به شام برای مثال، از طریق تعارفاتی مانند «بودن در میان تیم شما باعث خوشحالی است» یا «غذا خوشمزه و عالی بود» قدردانی خود را ابراز کنید.

زبان بدن: تکان دادن دستانی که بالا آورده اید در هند به معنای «سلام» است. در عوض، این ژست «نه» یا «من را تنها بگذارید» تعبیر می‌شود.

صرف غذا: در محیط‌های سنتی صرف غذا در هند، غذا معمولاً به جای قاشق چنگال با دست خورده می‌شود. اما خوردن با دست چپ به معنای بی‌ذوقی و بدسلیقگی است. همچنین به یاد داشته باشید که پیش از غذا و پس از غذا دستان خود را بشوید.

چین
معرفی و آشنایی: خود را به همه افراد به ترتیب ارشدیت در کشور معرفی کنید. احوالپرسی را به تعویق بیاندازید تا میزبان (یا میهمان) چینی شما شروع کند، چه این احوالپرسی سرتکان دادن به آرامی و چه دست دادن با لمسی مختصر پس از خم‌شدن کوتاه اما عمدی تا 45 درجه باشد. هر رفتار شدید‌تری در شرایط حرفه‌ای به عنوان تقلید از میزبان قلمداد خواهد شد.

صرف غذا: آماده باشید تا خود را به دستان میزبان بسپارید، که تمامی سفارش‌های میز را انجام خواهد داد. اگر از شما پرسیده شد که تمایل به صرف چه غذایی دارید، از ابراز نظر خود واهمه نداشته باشید، اما کلاً بهتر است که این انتخاب را به میزبان خود بسپارید. میزبان تنها کسی خواهد بود که با گارسون صحبت می‌کند و صورتحساب را نیز پرداخت خواهد کرد. صورتحساب در چین هرگز بین افراد تقسیم نخواهد شد و در صورتی که پیشنهاد دادن سهم خود را بدهید موجب شرمندگی میزبان است.

زبان بدن: دریافت و دادن کارت‌های تجاری- یا جزوه، دعوتنامه رستوران یا بروشور حین جلسه بدینمنظور- باید حتما با دو دست انجام شود. و کارت تجاری باید پیش از کنار گذاشتن خوانده و معرفی شود.

تشریفات: در تمام مدت آرام و خونسرد باشید. در چین، بروز ظاهری احساسات موجب شرمندگی اطرافیان شما می‌شود. اگر احساس می‌کنید دچار اضطراب شده‎اید، برای میزبان خود توضیح دهید که از کمک آنها در درک صحیح مسئله قدردانی می‌کنید. به تعویق انداختن نام بازی آداب معاشرت به سبک چینی در اتاق جلسات و بیرون در معرض عموم است.

مکالمه: پیش از هماهنگی برای فراخوانده شدن صبر کنید. از صحبت درباره مرگ یا مقایسه تجربیات خود در چین نسبت به دیگر ملت‌های آسیایی نیز اجتناب کنید.

ژاپن
زبان بدن: بستن چشمان هنگامی که با شما صحبت می‌شود نشانه تمرکز عمیق و توجه به صحبت‌های عنوان شده است، و نشانگر بی‌حوصلگی یا خواب‌آلودگی قلمداد نمی‌شود. اگر شک دارید که مخاطب شما در حال چرت زدن است به صحبت کردن ادامه دهید. هنگامی که صحبت شما تمام شد، میهمانان چشمان خود را باز خواهند کرد.

صحبت کردن: واژه‌ی «hai» -یا بله- مکرراً در تمامی جلسات توسط شرکت‌کنندگان در اتاق استفاده می‌شود. اما از آنچه در حقیقت ابراز شد سوء برداشت نکنید. «بله» به معنای توافق نیست، اما می‌تواند تأیید این مسئله باشد که گفته‌های شما به درستی شنیده و درک شده اند.

معرفی و آشنایی: می‌توانید به جای دست دادن، در مقابل میزبان یا میهمان خود برای معرفی به طور عمیق و متفکرانه خم شوید. هرچه خم شدن عمیق‌تر باشد احترام بیشتری را نشان می‎دهد. کارت‌های تجاری چاپ شده به زبان ژاپنی باید به تمامی افراد حاضر در اتاق ارائه شود.

وقت‌شناسی: تأخیر پذیرفته نیست، بنابراین همیشه طوری برنامه ریزی کنید که با کمی وقت اضافه به جلسه برسید. استفاده از سیستم حمل و نقل عمومی ژاپن به عنوان مثال، هر قطار یا اتوبوسی که بیش از یک دقیقه پس از زمان برنامه‎ریزی‌ شده‌ی خود برسد خیلی دیر خواهد بود.

صرف غذا: منتظر شوید تا میزبان پیش از شما شروع به غذا خوردن کند. همیشه مقدار اندکی غذا در ظرف خود باقی نگه دارید، چراکه تمیز کردن آن نشانه‌ای از سیر نشدن یا نارضایتی شما است.

استرالیا
معرفی و آشنایی: حین معرفی به تمامی افراد حاضر در اتاق همراه با تماس چشمی دست بدهید. هر دو نام کوچک و نام خانوادگی خود را عنوان کنید و نام فردی که درحال فشردن دست وی هستید را نیز تکرار کنید. برای مثال، «سلام من دیوید هاینس هستم، لی! از آشنایی با شما خوشوقتم.»
عناوین: پس از اینکه خود را هم با نام کوچک و هم نام خانوادگی معرفی نمودید از خطاب کردن هر فرد حاضر در اتاق تنها با نام کوچکشان واهمه نداشته باشید.

صرف غذا: به توصیه‎های قدیمی پدربزرگ و مادربزرگ‌های خود توجه داشته باشید: آرنج‌ها دور از میز باشند. هنگامی که غذای خود را تمام کردید، چنگا و چاقو را کنار همدیگر روی بشقاب قرار دهید. انعام معمولاً در صورتحساب لحاظ می‎شود، اما برای دریافت خدمات عالی باید انعام بیشتری داده شود. پیشنهاد برداشتن صورتحساب را بدهید، اما درصورت اصرار از سوی میزبان اجازه این کار را به وی بدهید.

تشریفات: آداب معاشرت به سبک استرالیایی تقریباً مشابه همان چیزی است که خارج از ایالات متحده با آن آشنا هستیم. رفتاری راحت اما حرفه‌ای نشان بدهید.

مکالمه: در افزودن نظرات خود به بحث تردید نکنید. مردم استرالیا عموماً پذیرای هر فرد دیگری هنگام بحث درباره تجارت هستند، اما مادامی که مکرراً حرف فرد سخنگو را قطع نکنید یا موضوعات خارج از بحث را به میان نیاورید.

زبان بدن: از ایجاد علامت صلح با وضعیت کف دست رو به بالا اجتناب کنید –مانند زمانی که عنوان می‌کنید: «و دوماً …»، یعنی علامت صلح با کف دست به داخل معنایی برابر با معنای انگشت میانه در ایالات متحده دارد.