به گزارش پایگاه خبری«عصر نمایشگاه » ، دکتر پرویز موید عهد، متولد 1308 در تهران است و سال‌هایی از عمرش را پس از انقلاب اسلامی در خارج از ایران گذراند؛ اما سال 1365 وقتی که جنگ هنوز ادامه داشت و مساله ساخت و ساز در شهرهای جنگ‌زده، یک مسئله جدی بود، به کشور بازگشت.

مدتی در دانشگاه تهران تدریس کرد و پروژه‌های کوچک و بزرگی را به عهده گرفت اما به خاطر قدرنشناسی‌ها، نتوانست به همکاری ادامه دهد.

می گفتند او منبع تمام نشدنی ایده ها و طرح‌های معماری است اما هرگز موفق نشد جز اندکی از طرح‌های بزرگش را عملی کند.

و نگاهی هرچند گذرا به طرح هایی چون محوطه نمایشگاه بین‌المللی تهران، مدرسه سن لویی با همکاری پروفسور لو کنت (استاد معماری بوزار) و مرمت و بازسازی و تزئینات کاخ گلستان، نشان می دهد استاد مسلم طراحی و معماری بود که درست از وجودش استفاده نشد.

تا وقتی به او طراحی مصلای بزرگ تهران، ارائه می شود و او استقبال می‌کند، چون ساخت و طراحی یک مسجد با رعایت همه اصول معماری شرقی و ایرانی آن، همیشه برایش یک آرزو و وسوسه بوده است.

آرزویی که او را وامی دارد علیرغم تیم ناکارآمد و دیدگاه های غیرکاشناسانه، کنارشان باقی بماند.

و در تمام سال هایی که در این پروژه همراه تیم طراحی و معماری بود، یعنی تا هشتم بهمن سال 94، که در جوار حرم شریف عبدالعظیم حسنی آرام گرفت، در اتاقی در محوطه داخلی مصلی زندگی کرد.