به گزارش پایگاه خبری «عصرنمایشگاه»، در واقع، استفاده از پاپ-آپ و بنر راه حل مناسبی است تا محیط های کوچک را در هر مکانی، از کنفرانس ها و گردهمایی ها تا نمایشگاه ها و افتتاحیه های محصولات عمومی، مارکدار کنید.

اما اگر نگاهی به نمایشگاه های تجاری بین دو کسب و کار (B2B) یا بین کسب و کار و مشتری (B2C) بیندازید، می بینید اکثر غرفه ها از سیستم پاپ-آپ و بنر استفاده کرده اند. به راحتی میتوان حدس زد که چرا کسب و کارهای امروزی طرفدار روش های چرخشی هستند و با یک بار سرمایه گذاری می خواهند استفاده های مجدد نامحدودی ببرند. آنها حتی برای صرفه جویی سیستم ها را خودشان نصب می کنند.

اما این گرایش، از دیدگاه مسئول نمایشگاه، چگونه می تواند تصور کلی از نمایشگاه را تحت تاثیر قرار دهد؟

غالبا، به غرفه دارانی که تمایل دارند از سیستم های کوچک و قطعه قطعه استفاده کنند، پیشنهاد می شود تا از بسته های گرافیکی ـ برای مثال، از پنل های فومکس برای نصب روی دیوار تا سردرهای ساده ـ استفاده کنند، و نه بیشتر. با چنین پیشنهادهایی، جای تعجب ندارد اگر غرفه داران ترجیح دهند طرح های گرافیکی را خودشان به نمایشگاه حمل کنند و در ساعت شلوغی صبح آنها  را تا غرفه بیاورند و عرق کرده و خسته، خود را برای نصب یک سیستم عجیب وغریب آماده  کنند. 

البته به لطف سیستم پاپ-آپ و بنرهای جمع شدنی بود که غرفه داران توانستند همه تجهیزات را خودشان نصب کنند. گاهی اوقات هم غرفه دار با مشکل برخورد می کند و نمی تواند صفحه نمایش را با دقت همانطور که تولیدکننده محصول در نظر داشته، نصب کند.

اما از آنجا که همه می دانیم، غرفه داران طرح های گرافیکی را اغلب با سرعت و بدون نگاه خلاقانه نصب می کنند که همین باعث می شود تاثیر لازم را در مخاطب ایجاد نکند. در بسیاری از موارد  می بینیم که سیستم های پاپ-آپ از زاویه مناسبی نصب نشده  است و لباس ها و کیسه هایی که پشت آنها جمع شده مشخص هستند که باعث می شود تصویری که مدنظر غرفه دار بوده نمایش داده  نشود.

پس چه باید کرد؟

معمولا، یک واحد 2 در 3 متری مجهز به صفحه نمایش پاپ-آپ در قسمت پشتی و یک جفت بنر در کناره ها تقریبا نصف فضای غرفه را اشغال می کند. اگر بخواهید به جای آنها از پارچه های چاپی استفاده کنید، به شکل مناسبی نمی ایستد و قسمت هایی از آن آویزان می شود که در نهایت برای بازدیدکنندگان ظاهر جذابی نخواهد داشت. حال که غرفه دار نیمی از بازدیدکنندگان را از دست داده، مجبور است بپذیرد که پارچه های گرافیکی را که آماده کرده باید پاره کند و این بار باید از سبک لوح های سه وجهی استفاده کند که به بخش های مختلف تقسیم میشود و هر قسمت با تیرک های عمودی آلومینیومی به هم پیوسته قابلیت جداکردن را داشته  باشد. اما همه اینها نسبت به دیگر غرفه های سفارشی که در نمایشگاه شرکت کرده اند خیلی ساده و ابتدایی به نظر میرسد.

مسئولان نمایشگاه برای ارتقای تاثیر دیداری و جذاب کردن ظاهر غرفه روشی مخفیانه دارند، و آن هم از طریق تصعید رنگ (dye sub) چاپ پارچه است. این پارچه های کششی که انعطافپذیر، بادوام و با قابلیت استفاده مجدد هستند، شگفتانگیز به نظر می رسند، چراکه به سادگی رول میشوند و به راحتی قابل حمل ونقل هستند. پارچه های چاپی (dye sub) درخشان هستند و از آنجا که قابلیت رول شدن را دارند به هر اندازه ای می توانند باشند. غرفه دار با استفاده از این پارچه ها به جای تخته های گرافیکی میتواند طراحی جذاب، همیشگی و مناسب با فضای غرفه را ایجاد کند که یک سر و گردن از رقبای خود بالاتر است.

نه تنها فوق العاده به نظر می رسند، بلکه مشخصا قابلیت استفاده مجدد را نیز دارا هستند، و نسبت به دیگر طرح های سفت و سخت گرافیکی آسیب کمتری می پذیرند و دیرتر کهنه می شوند.

اما ماحصل واقعی استفاده از بسته پارچه های رنگ های تصعیدی (Dye Sub) برای غرفه داران تداوم و کیفیتی است که طرح های گرافیکی موجود به پای آن نمی رسد.

دنیای ایده آل زمانی است که هر غرفه دار بتواند غرفه ای سفارش دهد که هرکدام از لحاظ دیداری به نوبه خود منحصر به فرد باشد. اما در دنیای واقعی با بودجه های بازاریابی، هر کسی نمی تواند، یا نمی خواهد، بودجه مورد نیاز را برای سفارشی کردن طراحی صرف کند، بلکه ترجیح میدهد از تجهیزات قطعه قطعه استفاده کند. چالش مسئولان برای ایجاد غرفه ای ایده آل این است که فضا و تجهیزات به کار رفته همه به صورت یکپارچه کیفیت بالایی داشته باشند. به این معنی که طرح های گرافیکی را با کیفیت بالا و با هزینه کم ارائه دهیم تا نهایت استفاده را از نام تجاری و فرصت برگزاری نمایشگاه ببرند.

سیستم های پاپ-آپ جایگاه خاص خود را دارند، اما دنیای نمایشگاه و کنفرانس به آنها توجهی نکرده  است. به نظرم، وقت آن رسیده تا مسئولان نمایشگاه بازی گرافیکی خود را آغاز کنند تا کارایی سیستم های جدید برای غرفه داران ثابت شود.

منبع: Exhibition News