دیدگاهی جدید در نمایشگاه‌های جهانی

عصر نمایشگاه- نمایشگاه جهانی ۲۰۱۵ میلان، آخرین نمایشگاه جهانی به لحاظ تدوین تاریخی برگزاری نمایشگاه‌های جهانی و آغازی برای برپائی تاثیر گذار اینگونه نمایشگاه‌ها بود.

دیدگاهی جدید در نمایشگاه‌های جهانی
نسخه قابل چاپ
پنجشنبه ۱۸ آبان ۱۳۹۶ - ۱۴:۱۴:۰۰

    به گزارش پایگاه خبری «عصر نمایشگاه»، اگر به تاریخچه کشور ایتالیا و نمایشگاه بین‌المللی میلان به عنوان برگزارکننده این نمایشگاه جهانی توجه کنیم، به این توجیه خواهیم رسید که ایتالیا دارای تاریخی کهن و عمیق است که ضرورتی را احساس نمی‌کند خود را با برگزاری یک نمایشگاه جهانی مطرح کند و از سویی دیگر، نمایشگاه بین‌المللی میلان یکی از تاثیرگذارترین سازمان‌های نمایشگاهی بین‌المللی با تاریخی نزدیک به یکصد و پنجاه سال به صورت مدرن و چند قرن به صورت سنتی بوده است.

    در سال 1925، به پیشنهاد نمایشگاه بین‌المللی میلان تعداد یازده سازمان نمایشگاهی از سراسر جهان در شهر میلان اجتماع کردند و شالوده "اتحادیه نمایشگاه‌های بین‌المللی‌" یا Union des Foires Internationales” و یا به زبان انگلیسی   “ International Union of Fairs” که اصطلاحا به یوفی (UFI) معروف است را پایه ریزی کردند و برپائی این اتحادیه یکی از چندین تفکر بین‌المللی این سازمان نمایشگاهی در صحنه جهانی بود.
    می‌دانیم که "باشگاه رم" همه ساله اجلاس‌های مهمی را با دیدگاه "نجات دنیا از گرسنگی" در پایتخت ایتالیا برگزار می‌کند. داشتن چنین باشگاهی در ایتالیا، نوعی از پذیرش "مسئولیت اجتماعی این کشور" در برابر گرسنگان دنیا است. در گزارش یکی از این اجلاس‌ها به سوء تغذیه و اثرات مخرب آن در مناسبات بین‌المللی اشاره و روی آن تاکید شده بود و اینکه کشورها باید بکوشند ضمن استفاده از مواهب، در حفظ محیط زیست هم کوشا باشند.
    آخرین نمایشگاه جهانی در شهر میلان در سال 1906 و در رابطه با حمل و نقل بین‌المللی برپا شد که تاثیرات شگرفی در سیستم حمل و نقل در سراسر جهان آنگونه که اکنون شاهد آن هستیم، داشت. یکصد و نه سال بعد، نمایشگاه جهانی 2015 با موضوع "تغذیه زمین، انرژی برای حیات" از تاریخ اول ماه مه لغایت سی و یکم اکتبر سال 2015 میلادی در این شهر زیبا و جذاب برگزار گردید. دغدغه اصلی برگزارکنندگان این نمایشگاه جهانی این جمله بود که: "آیا واقعا ممکن است غذای خوب، سالم و کافی و تغذیه پایدار را برای همه انسان‌های کره زمین تضمین کنیم؟" این نکته چالش برانگیزی بود که نمایشگاه جهانی میلان تلاش کرد در میان همه جذابیت‌ها، خوشحالی‌ها، تحسین کردن‌ها و تلاش کشورها برای مطرح کردن خود و هجوم جهانگردان نمایشگاهی به سوی میلان، آن را به بحث و تبادل نظر بگذارد و به نتیجه‌ای ملموس و اطمینان بخش دست یابد. هدف اصلی برپاکنندگان نمایشگاه میلان از طراحی موضوع فوق، توجه انسان‌ها به عنوان وجدان بیدار جوامع و مرکزیت همه دیدگاه‌های جهان به یک موضوع مهم و حیاتی یعنی غذا که تکامل و پیشرفت کشورها به آن بستگی تام و تمام دارد، بود. آنها تلاش کردند تا موضوع نمایشگاه صرفا به عنوان یک شعار تلقی نشود و در این ارتباط از طرف نخبگان کشورها، قدم‌های جدی برداشته شود.
    پس از 164 سال برگزاری نمایشگاه‌های جهانی، دست اندرکاران نمایشگاه جهانی میلان کوشیدند نقش نمایشگاه‌های جهانی را در چارچوب مجمع بزرگی از کشورها و همفکری همه آنها اجرایی‌تر نمایند و مشکلی از مشکلات عدیده این سیاره میزبان خیل عظیمی از انسان‌ها را به کمک شرکت کنندگان و بازدیدکنندگان هوشمندی که در نمایشگاه حضورداشتند، رفع کنند.
    نمایشگاه جهانی میلان در رابطه با یافتن راه حلی موثر برای کنترل انفجار جمعیت و رفع گرسنگی آنها و جلوگیری از هدر رفتن امکانات زمین فرصتی استثنائی بود چرا که اندیشمندان متفکری از سراسر جهان به میلان دعوت شده بودند تا در سمینارهای مختلف، دیدگاه‌های خود را در این زمینه بیان کنند و با تبادل دانش و اندیشه، تصمیمات موثری را در رابطه با رفع مشکل گرسنگی در جهان اتخاذ نمایند.
    اهم دیدگاه‌های این اندیشمندان را می‌توان به شرح زیر خلاصه نمود:
    الف: بازنگری در روش‌ها، فنون و قوانین تولید غذا؛
    ب: تولید غذا با صرف حداقل انرژی؛
    ج: استفاده از انرژی‌های تجدید پذیر؛
    د: حفاظت از منابع طبیعی و محیط زیست؛
    ه: حفظ منابع آبی به عنوان نخستین ضرورت اولیه بشر و زمین؛
    و: به کارگیری بهترین روش‌های کشاورزی و دامداری؛
    ز: تغذیه زمین به عنوان منبع حیات.
    با برگزاری نمایشگاه جهانی میلان، جوامع نمایشگاهی در اکثر کشورها متوجه شدند که نمایشگاه‌های جهانی صرفا وسایلی برای تبلیغ کشورها نیستند و شرکت کنندگان و حتی بازدیدکنندگان مسئول باید به مسئولیت‌های اجتماعی خود عمل کنند و این نکته‌ای بود که نمایشگاه میلان کوشید آن را به عنوان یک دیدگاه جدید در نمایشگاه‌های جهانی مطرح کند.
    نگرانی عمیق گردانندگان نمایشگاه جهانی میلان از تناقض فرهنگی بود که غرب در قرن بیست و یکم با آن دست به گریبان است و آن بی توجهی به حداقل رفاه دیگران و به عبارت دیگر رفع گرسنگی مردمی است که در قاره‌های دیگر زندگی می‌کنند و حداقل شرط بقاء آنها تغذیه مناسب است. تلاش قابل تحسین گردانندگان این نمایشگاه، نشان دادن ریخت و پاش‌های غذائی غربی‌ها بود.
    نمایشگاه‌های جهانی، در حقیقت نقش المپیک را در رابطه با مسائل و مشکلات اجتماعی، اقتصادی، علمی و فرهنگی جهان بازی می‌کنند و مصرانه به دنبال خروجی‌های مورد نظر هستند. در همین ارتباط به بهانه یک نمایشگاه بزرگ، کنفرانس‌ها و سمینارهایی را برنامه ریزی می‌کنند و با استفاده از رسانه‌های جمعی و بالاخره ارائه گزارش‌های آماری و مقالات تحلیلی، دیدگاه‌های خود را به سمع و نظر کسانی که آن نمایشگاه را ندیده‌اند، می‌رسانند.
    اگر وجه تمایز انسان از حیوان، زبان و گویایی است، پس ضروری است تعریف دیگری از این وجه تمایز در قرن جدید را ارائه کنیم و آن اینکه، حیوان صرفا در جستجوی غذا برای زنده ماندن است و به فکر تولید غذا برای آینده نیست و این انسان متفکر است که باید برای تولید غذای بیشتر برای هر دو گروه انسان و حیوان، اندیشه خود را به کار گیرد.
    با توجه به این رویداد مهم جهانی، نگارنده خواهد کوشید موارد مهم آن را در چارچوب سلسله مقالاتی ارائه نماید.
     

    نویسنده: فراز مدرس

    برچسب ها
    پورسعیدخلیلی
    پربازدیدترین های ۲ روز گذشته
      پربازدیدترین های هفته
        دکه مطبوعات
        • نمایشگاه پاییز ۱۴۰۲
        • نمایشگاه ۴۷
        • نمایشگاه ۴۶
        • شماره ۳۷
        • نمایشگاه
        • ماهنامه نمایشگاه
        • شماره ۳۱ ماهنامه
        • ماهنامه
        • ماهنامه
        آخرین بروزرسانی ۴ ماه پیش
        آرشیو
        آخرین اخبار

        دانلود با کیفیت