عصر نمایشگاه- برای بسیاری از فعالان توسعه اقتصادی، برگزاری رویدادهای بزرگ مانند المپیک، جام جهانی و بازیهای قارهای به عنوان رویدادهایی برای ایجاد زیرساختهای توسعه و برندینگ منطقهای شناخته میشود؛ رویدادهایی که موجب توسعه حضور گردشگران و ایجاد رونق اقتصادی در سطح گستره رویداد میشوند. رویدادهای جذاب از نمایشگاههای فصل گل تا جشنوارههای فروش را شامل میشوند. همه فستیوالهای هنری، جشنوارههای موسیقی و بسیاری از کنگرههای جهانی نیز مشمول چنین آثار پیرامونی هستند اما نمایشگاههای تجاری با ساختار دائمی خود، آیا میتوانند تاثیری اینچنین داشته باشند؟
به گزارش پایگاه خبری «عصر نمایشگاه»، جیمی کارتر رئیس جمهوری بود که از سناتوری ایالت جورجیا به ریاست جمهوری آمریکا رسید. وی در زمان ریاست جمهوری فراخوانی برای توسعه جورجیا که از ایالتهای نه چندان توسعهیافته بود، اعلام کرد. در این فراخوان 800 نفر از صاحبنظران توسعه و متخصصان برای کمک و همفکری در این خصوص از رشتههای مختلف دعوت شدند و گزینههای مختلفی را از ایجاد «سیلیکون ولی» تا تاسیس صنایع زیربنایی بررسی کردند. جمعبندی نهایی این گروه برای هزینهکرد منابع ناشی از مالیاتهای ایالتی به ایجاد مرکز همایشها و نمایشگاهها به عنوان زیرساخت توسعه منطقهای ختم شد. نمایشگاهها در برخی کشورها نیز نقش بسیار مهمی در توسعه داشتهاند. سنگاپور، هنگکنگ و دوبی سه نمونه از مجموعههایی هستند که رشدهای فوق سریع را تجربه کردهاند. این سه شهر، بخش عمدهای از رشد خود را مدیون اقتصاد نمایشگاهی هستند. یک تحقیق اقتصادی در خصوص نقش نمایشگاه در اقتصاد هنگکنگ، سهمی در حدود 26 درصد از اقتصاد را به بخش نمایشگاهها مربوط میداند و در دورانی که نفت افزایش خود را تجربه نکرده بود (سال 2000) در کشور امارات درآمد نمایشگاهی با درآمد نفت برابری میکرد. در سنگاپور بخش عمدهای از اقتصاد به همایشهای بینالمللی و نمایشگاههای پیرامونی آن وابسته است. همایشهایی که در محل اتصال سه قاره آسیا، آمریکا و اقیانوسیه، بهترین نقطه اتصال آمریکا به شرق آسیا بوده است.
امروزه نیز نمایشگاهها همچنان نقش بی بدیلی در توسعه دارند. چنین تمرکزی در توسعه زیرساختهای نمایشگاهی که به انقلاب نمایشگاهی معروف شد، ضمن بهرهگیری از سرمایهگذاری مجموعههای اروپایی و بهرهگیری از مشارکت آنها در بهرهبرداری، آثار بسیار جدی در توسعه داشته است. در آخرین ارزیابی از نمایشگاه خودرو شانگهای در سال 2015، سهمی در حدود 8 درصد اقتصاد شانگهای به آثار اقتصادی این نمایشگاه نسبت داده شد.
نمایشگاهها سه اثر اقتصادی عمده دارند:
1- درآمدهای ناشی از برگزاری نمایشگاه؛ درآمدهایی که در سهم مجری (برگزارکننده) 9 درصد و در سهم مشترک مرکز نمایشگاهی و برگزارکننده به 17 درصد هزینههای غرفهداران میرسد.
2- درآمدهای خدمات نمایشگاهی؛ مجموعهای از درآمدها که هتلها، رستورانها، شرکتهای غرفهساز، حمل و نقل، باربریها و... را شامل میشود. این هزینهکرد 13 درصد هزینههای حضور در نمایشگاه است. غرفهداران برخلاف تورهای فرهنگی با حضور در هتلهای لوکس، برگزاری ضیافتها، خرید هدایا و... اثر مهمی در رونق بازارهای گردشگری در محل برگزاری دارند.
3- اثر قراردادهای نمایشگاهی (اثر تجاری)؛ دسترسی به نمایشگاه به منزله دسترسی سهل صنعتگران و صاحبان سرمایه و تصمیمگیران (خریداران و فروشندگان) دست اول و امکان مقایسه و انتخاب و هزینهکرد بهینه است. معمولا میزان اثر تجاری نمایشگاهها در یک حوزه تا 4.5 ماه پس از برگزاری نمایشگاه محاسبه میشود و مذاکرات نهایی شده منجر به قراردادهای قطعی در اثر تجاری لحاظ میشود. اگرچه احصا بر بخش سوم دشوارتر از بخشهای قبلی است، اما آثاری به مراتب جدیتر و کلانتر دارد. بنابراین چنانچه نمایشگاه به عنوان رسانهای تجاری با اهداف چندگانه لحاظ شود، آثار آن چه در بعد صادرات و چه در بعد واردات، توامان بسیار حائز اهمیت است. فراموش نکنیم که کشور چین نیز به عنوان دومین صادرکننده صنعتی دنیا، اولین واردکننده صنعتی نیز به شمار میرود و اثر واردات مناسب کالاهای سرمایهای، ماشین آلات و خطوط تولید و تخصیص دقیق و بهینه منابع برای واردات و بهرهگیری از شرایط مناسب پرداخت که با مذاکره و بررسی کارشناسی صورت میگیرد، اثر مهمی بر توسعه اقتصادی دارد.
نمایشگاهها برای اقتصاد رو به شکوفایی ایران که در آستانه جهش و اتصال به بازارهای بینالمللی است، قطعا اثری فراتر و مهمتر دارد و برنامهریزی و هدفگذاری صحیح در این زمینه راهگشای توسعه خواهد بود. کما اینکه اصولا نمایشگاهها پیشران توسعه بوده و هستند.
دانلود با کیفیت