مروری بر حضور ایران در اکسپو پاریس ۱۸۸۹

پاویون ششم

عصر نمایشگاه- امروز باید رسماً برویم اکسپوزیسیون... با کالسکه تا زیر برج ایفل رفتیم و آنجا پیاده شدیم. عجب جایی و عجب بنایی است. ایفل مهندس این بنا را که خیلی میل داشتم ببینم نبود، این برج را او ساخته است.. خودش تنها این کار را نکرده، البته مهندسهای معتبر دیگر هم با او شریک در این کار بوده اند ولی اصل این کار با ایفل است، خیلی جای غریب عجیبی است، تمام را با آهنهای مشبک ساخته اند، ابتدا خیلی پهن است، بعد یواش که می رود بالا باریک می‌شود...

پاویون ششم
نسخه قابل چاپ
جمعه ۲۷ مهر ۱۳۹۷ - ۱۳:۰۵:۰۰

    به گزارش پایگاه خبری «عصر نمایشگاه»، از وسط پایه های این برج که چهار پایه دارد یک آسانسور بالا می رود و در هر آسانسوری هشتاد نفر آدم می نشیند، در پنج دقیقه به مرتبه ی اول می رسد. این آسانسورها مثل راه آهن است که از پایین با چرخ و ماشین بخار همینطور که راه آهن روی ریل می رود، این آسانسور هم تا مرتبه ی اول سربالای مالیده ای مثل راه آهن می رود و بعد از مرتبه اول الی بالا دیگر مالیده نیست، به خط مستقیم آسانسور می رود بالا و یک آسانسور هم بیشتر نیست و مثل دلو چاه می ماند که می رود بالا و می آید پایین. اگرچه اینجا را مهندسهای با علم و عقل ساخته اند و این آسانسورها خیلی محکم و با اعتبار است و متصل مردم می روند و می آیند اما خود شخص که عاقل است باید فکر کند که با این اسباب کجا می رود و چه اعتبار دارد، توی آسانسور هم که آدم نشست هیچ جا را نمی بیند، اما باید این فکرها را بکند.. خلاصه هرچه خواستم که بروم بالا و تا مرتبه اول بروم و آنجا را ببینم میل نکردم.... خلاصه خیلی برج عظیم غریبی است.. همیشه مردم در اکسپوزیسیون یک فرانک می دهند و داخل می شوند، امشب برای خاطر ما و این چراغان این یک فرانک رسیده است به پنج فرانک.. مردم ما را می دیدند فریاد می کردند زنده باد شاه، زنده باد ایران.... از آنجا گذشته داخل اکسپوزه ایرانی شدیم، یکی از فرنگی ها از ما اجازه خواسته بود که اسبابهای ایران را خودش در اینجا اکسپوزه کند، ما هم اجازه دادیم. حالا او مسیو لمر موزیکانچی باشی و موسیو ریشار* معروف به شراکت اینجا را درست کرده اند. جای وسیع خوبی بود. با اسبابهای ایرانی، از قالی های خوب و سایر چیزهای دیگر مزین کرده خوب درست کرده زینت داده بودند، آنجا را هم گردیدیم. موسیو ریشار از چهل سال قبل الی حال که در ایران بوده است اسبابهای کهنه ی ایران را از قبیل چینی کهنه، کاشی های کهنه ی امام زاده ها و کاشی شکسته هایی که از شهر ری بیرون آمده، سکه های کهنه ی قدیم، نقاشی های قدیم، همه جور اسباب قدیم، از شکسته و درست از دست دلال ملالها و سایر ایرانیها خریده یا به او بعضی تعارف داده اند، همه را جمع کرده، تمام این اسباب را البته بیش از هزارتومان خرج نکرده که پیدا و جمع کرده است، حالا این اسبابها را آورده است اینجا، یک انگلیسی این اسبابها را از او برای موزه ی لندن به هشت هزار لیره که سی هزار تومان پول ایران باشد از ریشار خریده اینجا گذاشته است که اکسپوزیسیون تمام شود ببرد، الحق ریشار خوب این اسبابها را جمع کرده و اینجا چیده است، او از روی میل فروخته، این هم با کمال منت خریده است، از جمله اسبابها دو گلدان کاشی یعنی چینی قدیم که شبیه است به کاشی فروخته است یک جفت را به هشتصد لیره....**
    همزمان با صدمین سالگرد حمله به باستیل، اکسپو 1889 پاریس با موضوع انقلاب فرانسه برگزار شد. این اکسپو مهم ترین نمایشگاه جهانی قرن نوزدهم بود، نمایشگاهی که به نوعی رونمایی برج تمام فلزی ایفل در پاریس هم محسوب می شد. مکان برگزاری این نمایشگاه ساختمان فلزی شیشه ای تالار ماشین و برج ایفل دروازه ورودی آن بود. دهانه های 115 متری تالار ماشین آستانه های جدیدی را برای معماری نوین مبتنی بر فناوری مدرن تعریف می کرد. سفر سوم و آخر ناصرالدین شاه قاجار به اروپا بنا به دعوت رئیس جمهور فرانسه به بهانه ی دیدن اکسپو پاریس انجام شد. در طبقه ی  بالای برج ایفل عکسی از ناصرالدین شاه وجود دارد، این عکس یکی از عکسهای مجموعه ایست که  از پادشاهان و خانواده های اشرافی که در آن زمان از برج ایفل بازدید کرده بودند به نمایش گذاشته است.
    قسمتی از این اکسپو به عنوان بازسازی تاریخچه سکونت انسان، مجموعه ای از 44 ساختمان بود که توسط چارلز گارنیر، معمار اپرای پاریس، ساخته شده بود. این مجموعه در اطراف پل لنا در پای برج ایفل در امتداد رودخانه سن قرار داشت. ایران در این مجموعه یک پاویون داشت، خانه ی ایرانی. خانه ی ایرانی موفقیت زیادی در اکسپو کسب کرد و تصویر خوبی از ایران ارائه داد، به خصوص در آن زمان که شاه ایران در اروپا بسیار محبوب و شناخته شده بود و به اکسپوها علاقه ی زیادی داشت. اگرچه این پاویون اصلی ایران نبود. پاویون دیگر ایران نزدیک تالار ماشین، پشت کاخ هنرهای آزادی خواه در شان دو مارس واقع شده بود.


    پی نوشت
    A warm thanks to Laurent ANTOINE LeMog, World Expo Consultant, for all his help, guidance and support; mille fois merci.
    *موسیو ریشار معلم زبان انگلیسی دارالفنون در زمان محمدشاه به ایران آمد و در کشور ایران ماند و مسلمان شد.
    **خاطرات ناصرالدین شاه در سفر سوم  فرنگستان

     

    *ندا اکبری   | معمار و پژوهشگر

    برچسب ها
    پورسعیدخلیلی
    پربازدیدترین های ۲ روز گذشته
      پربازدیدترین های هفته
        دکه مطبوعات
        • نمایشگاه پاییز ۱۴۰۲
        • نمایشگاه ۴۷
        • نمایشگاه ۴۶
        • شماره ۳۷
        • نمایشگاه
        • ماهنامه نمایشگاه
        • شماره ۳۱ ماهنامه
        • ماهنامه
        • ماهنامه
        آخرین بروزرسانی ۴ ماه پیش
        آرشیو
        آخرین اخبار

        دانلود با کیفیت